Seguida de Mèza

La jornada èra excellenta. De tornar veire mos professors faguèt plaser !

Emai soi pas mai lor escolana donc podèm parlar se èrem amics. Aprenguèri fòrças causas, per exemple Cyril a un filh Hugo de setze ans e l'a agut a detz-e-nòu ans. Es fòrça jove ! Carolina ella, a una filha que se sona Emma. Me sovèni que quand soi arrivada a l'escòla en fin de CP Caroline èra partida en congiet maternitat per sa naissença. Aguèri Caroline sonque un an en CE1. Aprèp èra Ciril que se trachava del CE2 cap al CM2.

Diluns avèm sortit de fòtos de classa. D'aver totes aquestes sovenirs tornar èra fòrça agradiu per totes tres.

En aquesta passa son en agrandiment perque ia de mai en mai d'escolans e las mairalas an pas pron de plaça per far la dormida. Tornèri veire la dòna de la cantina Collette, la professora de mairala Granda section Audrey e l'ajuda mairala Angelique. Eran totas aquí quora èri a l'escòla.

I a tanben los escolans de l'ora d'ara que foguèron agradius, coma totjorn per eles es atractiu d'aver una anciana escolana tornar perque parlam amb eles de nòstre camin, de quand èri aval…

Vau i tornar dins doas setmanas perque èra trop plan e Caroline va far una recòlta d'objèctes de reciclatge per fargar de totems. Alara lo còp venent vau l'ajudar.

Pensi qu'aquesta escòla va me far cambiar de vejaire e qu'al final vau passar lo concors de Calandreta.

Mon escòla

L'an passat anèri pendant une jornada a mon escòla primària. Ai fòrça bons sovenirs d'aqueles moments d'enfància. Faguèri ma scolaritat de fin CE1 cap al CM2 per partir a collègi aprèp. Manquèri de pauc de mudar pendant mon CM2 mas èri tròp plan aval, alara mudèrem l'an d'aprèp.

Lo jorn ont anèri rendre visita a l'escòla, me sentiguèri coma l'ostal, lequopa pedagogica es demorada la meteissa dempuèi totas sas annadas. Tornèri veire Ciril e Carolina los dos professors qu'aguèri. Me faguet talament plaser, voliái pas mai partir !

Deman i tòrni perque passèri una tant bona jornada lo darrièr còp que voliái los tornar veire.

Emai ara ai la veitura, serà mai facil per anar a Mèza. Del còp podrài i demorar la jornada tota e profitar al maximum.

Es veralh qu'aguèri Candòla coma escòla abans Cardonilha de Mèza, mas me soveni pas tròp de ma mairala (çò qu'es normal). Alara per ieu es MON escòla. Me sovèni encara de qualquas jornadas e las classas verdas. Dins la classa i a encara de causas qu'avián fachas a l'epòca.

Seguida e raconte de la jornada futura a l'episòdi seguent.

L'auton

L'auton son los episòdis cevenòls amb las pluèjas e las inondacions. Es lo freg qu'arriva sen nos avisar e que nos glaça la sang jol mantèl. Mas es tanben las colors de la fin de vida de la natura, l'iranje e lo roje que dominan los òrts. La rasim que maduran a pòrtan un pauc de verd dins las fuèlhas de las vinhas ja de la color del fuòc.

La natura tota se prepara a s'emdormir per de long meses de freg e de nèu. Los animals tanben vèson arrivar l'ivèrn que menassa lor familha. En mai de l'ivèrn, los cassaires sortisson, eles.

Parlam un pauc de Martror amb las friandisas, mas çò que marca mai los esperits es la venguda de Nadal. L'ambient se far familhal e convivial amb l'organisacion de la fèsta del ressopet. Las botigas se decoran de garlandas e de nèu falsa.

Las revistas de Nadal son pausadas dins las boitas de letras per far somiar los enfants e los far esperar cap a Nadal.

L'auton es la sason ont d'arbres perdon lor fuèlhas mentre que d'autres son embelits, tot de vèrd e talhats per decembre qu'apròcha.

Es encara per las familhas lo moment de se recampar lo dimenje a l'òrt per manjar polet e patanas sautadas sus la taulada granda. Aprèp será de seradas prèp del fuòc amb la rascleta e la tisana.

La pastissariá

Soi passionada per la pastissariá. Aviái commençat un apprentissatge, coma un CAP mas en un an e en alternança. L'idea de poder travalhar amb de fruches, de chocolat e de fargar de pastas pendant la jornada tota me balhava lo sorire. Mon preferit pastisson es la tarta a la fragosta. Per ièu aquel fruch es lo melhor. Es acid e sucrat al meteis temps, sas grenas craca jos las dents e sas pichòtas pòchas de chuc eclatan entre la lenga e lo paladar. La pasta de la tarta un pauc craquanta e la crema a la vanilha adocís l'acid del fruch. Podriái n'en manjar a totes los repaisses. Es un classic mas immortal.

Per mon anniversari ai causit de prener un fragostièr. Soi atrgiada d'aver de fragolas sus un balcon. Ai pres un fragostièr que se torna pas plantar dins la tèrra, mas dins un pòt. Es una planta fragila, mas es coma un enfant per ièu e vau m'en occupar. Per lo moment es sus mon balcon, mas quand las geladas arrivaran vau lo dintrar per pas que gelèsse. Al printemps, caldrià lo copar per qu'en junh e julh de fragolas possan.

Savi pas se lo primièr còp de fragolas passaran e se seràn bonas, mas coma vau fòrça plan m'en occupar, va devenir un grand e fòrt fragostièr. Dins qualquas annadas podrai far de tartas a la fragola amb mon fragostièr.

Romeo e Julieta

Romeo e Julieta es una pèça de teatre de Shakespeare. Es l'istòria de doas familhas que vivan a Veròna en Itàlia. Aquestas familhas, Capulet e Montaigü, son enemics dempuèi de generacions.

Mas lo filh del Montaigü tomba amorós de la filha des Capulet. Comença alara l'istòria d'amor de Romeo e Julieta.

En 2001, una comedia musicala es sortida en França amb coma personatges principals Cecilia Cara en Julieta e Damien Sargue per Romeo. A l'epòca l'avèm crompat en video. Dempuèi qu'ai 3 ans escoti la comedia musicala de Romeo e Julieta. Es per dire cossi la coneissi de còr !

En mai es fòrça semblenta de la pèça originala.

Soi benlèu pas objectiva perqué me far pensar a mon enfança, mas trapi que la musica e las cançons son variadas e melodiosas. Aquesta comedia es facha de mèna a comprener diferentament l'istòria e totes los jos-entenduts en fonccion de nòstre age e nòstras experiéncias.

En aquesta mèna l'escoti cada jorn, un pauc per la melancolia. Del còp ai trapat tot plen de detalhs de mèsa en scèna, de mancats o de mots qu'aviái pas comprés. Aprèp 14 ans en bocla i a de causas qu'avian escapats a ma vigilància. M'an permés de veire differents traches de caractèrs dels personatges.

Mas çò que m'agrada lo mai es en meteis temps de cantar, de far lo cantadís e l'orquèstra !

La pesca

Mon fraire èra essetat sus la riba d'un riu. Es passionat per la pesca, alara tre que pòt la dimenjada va pescar la trocha. Amb sa linha, son capèl e son siètge, es per el un moment de calme. Es gràcia a mon paire qu'aquesta passion s'es desrevelhada en çò de mon fraire.

Aqueste jorn èra ensolelhat e caud, una meteo perfiècha. Avià pres una boita d'escas per aver tot l'astre de son costat e pescar un gròs peis.

En mai l'endrech qu'avià causit avià un pichòt bacin ont podian se veire de bancs de peisses.

Aprèp aver preparat son material e lançat sa linha, un auratge sortiguèt de nula part.

Totes los peisses se refugiguèron jos de ròcas, la pluèja tombèt e l'auratge grondèt.

Lo vent se levèt, totes los animals d'els alentorns s'amaguèron per escapar al deluvi.

Era tròp tardier per on fraire, poguèt pas mai far de pesca aquesta jorn. 

E se...

E se botiam de nenons dins una sala sens environa per veire cossi se desveloparian? Mas es moralament impossible de prener de nenons coma aquó. 
Aquesta experiéncia se faguèt amb de monins. A la fin èron devenguts completament calucs, passavan lor temps a res far dins son canton. Mas aquesta experiéncia èra sus de monins daissats totes solets dins una sala sens environa. Çò que caldrià tastar es d'en mettre mai d'unes dins una sala per veire se se desvelopan coma d'autres monins o se de novèlas causas se passan. 
E far parièr amb de nenons que créisson ensemble. Que van crear? Van sociabilizar, desvelopar una novèla comunicacion...? Van aprener quicòm de lor camarada, de sas errors o pas? 
Çò qu'es segur, es que serián assistats.  
Pensi qu'avans de prener de nenons, cal ensajar amb los monins. Meteis s'es pas moralament corrècte, sul papièr es fòrça interessant. 

Puèi me diguèri, e se botiam totes los engènis dins una sala per fargar la teleportacion.
Mas i a d'inconvenients per exemple se tot lo mond pòt se teleportar, podèm anar en çò las personas sens esser vist o traçat. Es un gròs problèm per los crimes coma los vòls e murtres. 
Alara lo mai securisat es de far d'estacions de teleportacion coma dins Harry Potter per anar al ministèri de la magia, tot lo mond passa per de comuns. Es un pauc la meteissa idèa. Las gens passan per d'entrepasses e pensan ont vòlon anar. 

Lèu pensi que será possible e ganharèm de temps sul trabalh e lo sòm.

(lo son de la video correspond pas a las replicas del film, trapèri pas l'original)

Una dròla de familha

Era coma un auragan, d'un còp l'ostal èra devenguda una roïna. I avià de sacas d'en pertot, un borbotge s'èra installat en çò mèu.. Me sentavi pas mai dins mon ostal, de pichòtas personas s'èran incrustats.
A la debuta èra una dimenjada tranquila amb ma maire, ma sòre e mon fraire. Erèm sonque quatre a parlar de nòstra setmana. Un dissabte normal amb sa familha. 
Ai comprès pro lèu qu'èran mos cosins e cosinas que venian. Eran accompanhats per ma mameta, èla tanben desbordada  per tote los enfants a l'entorn. Son sonque tres mas prenan fòrça plaça.

Quand sèm pas prestes per aculhir d'enfants, es un pauc difficil de s'acostumar al bruch e als moviments. A partir d'aqueste moment, la dimenjada podià pas mai esser calma e repausanta.
Per lo repais del ser èrem uèch a taula amb cinc enfants. Ma mameta es demorada tanben perqué èra cansada de la setmana passada amb los enfants. Alara ma maire faguèt una granda sopa per un regiment entier. Tot lo mond parlava en meteis temps, lo mai pichòt dels enfants faguèt tombar sa sopa, so aiga e son logort. Aprèp lo repais la taula semblava a un camp de batèsta.

Per lo colcar calià los faire brossar las dents, anar als comuns, se metre en pijama e enfin anar al lièch. Prenguèt un temps monstre per far tot aquò.
E enfin èran colcats!

Lo lendeman, me faguèri desrevelhada per los pès e las disputas. Aprèp calguèt far los deverses, perqué ma grand avià pas demandat se calià en far. Alara ma maire deguèt lor far far loes deverses un dimenge de matin. Mas coma devià far las corsas, es ièu que lo faguèt.

Enfin tot aquò per dire qu'es fatigant e pas amusant de passar una dimenjada amb cinc enfants. Perque i a foçadament de disputas, de capricis e de deverses. Ai perdut la costuma.

La gatona

Un gat me seguet. Anabi ont anabi, e el tanben. Èra un polit gaton tot gris sen una raiadura. Sa tota pichòta coa s'èra brisada benlèu en se bastejant. Alara coma partissià pas e que me dintrèri en çò meu, lo prengèri amb ieu. Pecaire èra aupaurat de la carrièra, de la fola e dels autres gats e gosses que caminavan sus son dich territòri.
A la debuta pensavi lo gardar sonque lo temps de trapar una familha ont serià plan amb benlèu un autre gat que li aprendrià la vida come lo fan las maires. Mas de jorns en jorns comencèt a s'acostumar a l'ostal, a ièu e volià tot lo temps de calinhadas en ronronejant.
La sonèri Chtoune. Perque èra tant pichoneta e fragila que son chafre devenguèt son nom. Li comprèri un fòrça polit coissin mofle per que tòrna trapar lo ventre de sa maire. 

Ara es maire a son torn de mai d'una portada e foguèt fabulosa dins son ròtle. Amai, a adoptat un gaton malaut qu'aviái recuperat dins un vuèg sanitàri a costat d'una escòla.

L'aimi tant ma pichòta que l'ai presa dins mon appartament a Montpelhièr. Pensi que và se plaire aquí, per lo moement fà sonque una setmana qu'es dins son novel "castel".
Sabi pas cossi e menarai qaund serà pas mai amb ièu.. Mas ensaji de pas pensar en aquò querqu'a sonque nòu ans e per un gat es pas vièlh.