Era coma un auragan, d'un còp l'ostal èra devenguda una roïna. I avià de sacas d'en pertot, un borbotge s'èra installat en çò mèu.. Me sentavi pas mai dins mon ostal, de pichòtas personas s'èran incrustats.
A la debuta èra una dimenjada tranquila amb ma maire, ma sòre e mon fraire. Erèm sonque quatre a parlar de nòstra setmana. Un dissabte normal amb sa familha.
Ai comprès pro lèu qu'èran mos cosins e cosinas que venian. Eran accompanhats per ma mameta, èla tanben desbordada per tote los enfants a l'entorn. Son sonque tres mas prenan fòrça plaça.
Quand sèm pas prestes per aculhir d'enfants, es un pauc difficil de s'acostumar al bruch e als moviments. A partir d'aqueste moment, la dimenjada podià pas mai esser calma e repausanta.
Per lo repais del ser èrem uèch a taula amb cinc enfants. Ma mameta es demorada tanben perqué èra cansada de la setmana passada amb los enfants. Alara ma maire faguèt una granda sopa per un regiment entier. Tot lo mond parlava en meteis temps, lo mai pichòt dels enfants faguèt tombar sa sopa, so aiga e son logort. Aprèp lo repais la taula semblava a un camp de batèsta.
Per lo colcar calià los faire brossar las dents, anar als comuns, se metre en pijama e enfin anar al lièch. Prenguèt un temps monstre per far tot aquò.
E enfin èran colcats!
Lo lendeman, me faguèri desrevelhada per los pès e las disputas. Aprèp calguèt far los deverses, perqué ma grand avià pas demandat se calià en far. Alara ma maire deguèt lor far far loes deverses un dimenge de matin. Mas coma devià far las corsas, es ièu que lo faguèt.
Enfin tot aquò per dire qu'es fatigant e pas amusant de passar una dimenjada amb cinc enfants. Perque i a foçadament de disputas, de capricis e de deverses. Ai perdut la costuma.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire