Mon escòla

L'an passat anèri pendant une jornada a mon escòla primària. Ai fòrça bons sovenirs d'aqueles moments d'enfància. Faguèri ma scolaritat de fin CE1 cap al CM2 per partir a collègi aprèp. Manquèri de pauc de mudar pendant mon CM2 mas èri tròp plan aval, alara mudèrem l'an d'aprèp.

Lo jorn ont anèri rendre visita a l'escòla, me sentiguèri coma l'ostal, lequopa pedagogica es demorada la meteissa dempuèi totas sas annadas. Tornèri veire Ciril e Carolina los dos professors qu'aguèri. Me faguet talament plaser, voliái pas mai partir !

Deman i tòrni perque passèri una tant bona jornada lo darrièr còp que voliái los tornar veire.

Emai ara ai la veitura, serà mai facil per anar a Mèza. Del còp podrài i demorar la jornada tota e profitar al maximum.

Es veralh qu'aguèri Candòla coma escòla abans Cardonilha de Mèza, mas me soveni pas tròp de ma mairala (çò qu'es normal). Alara per ieu es MON escòla. Me sovèni encara de qualquas jornadas e las classas verdas. Dins la classa i a encara de causas qu'avián fachas a l'epòca.

Seguida e raconte de la jornada futura a l'episòdi seguent.

L'auton

L'auton son los episòdis cevenòls amb las pluèjas e las inondacions. Es lo freg qu'arriva sen nos avisar e que nos glaça la sang jol mantèl. Mas es tanben las colors de la fin de vida de la natura, l'iranje e lo roje que dominan los òrts. La rasim que maduran a pòrtan un pauc de verd dins las fuèlhas de las vinhas ja de la color del fuòc.

La natura tota se prepara a s'emdormir per de long meses de freg e de nèu. Los animals tanben vèson arrivar l'ivèrn que menassa lor familha. En mai de l'ivèrn, los cassaires sortisson, eles.

Parlam un pauc de Martror amb las friandisas, mas çò que marca mai los esperits es la venguda de Nadal. L'ambient se far familhal e convivial amb l'organisacion de la fèsta del ressopet. Las botigas se decoran de garlandas e de nèu falsa.

Las revistas de Nadal son pausadas dins las boitas de letras per far somiar los enfants e los far esperar cap a Nadal.

L'auton es la sason ont d'arbres perdon lor fuèlhas mentre que d'autres son embelits, tot de vèrd e talhats per decembre qu'apròcha.

Es encara per las familhas lo moment de se recampar lo dimenje a l'òrt per manjar polet e patanas sautadas sus la taulada granda. Aprèp será de seradas prèp del fuòc amb la rascleta e la tisana.

La pastissariá

Soi passionada per la pastissariá. Aviái commençat un apprentissatge, coma un CAP mas en un an e en alternança. L'idea de poder travalhar amb de fruches, de chocolat e de fargar de pastas pendant la jornada tota me balhava lo sorire. Mon preferit pastisson es la tarta a la fragosta. Per ièu aquel fruch es lo melhor. Es acid e sucrat al meteis temps, sas grenas craca jos las dents e sas pichòtas pòchas de chuc eclatan entre la lenga e lo paladar. La pasta de la tarta un pauc craquanta e la crema a la vanilha adocís l'acid del fruch. Podriái n'en manjar a totes los repaisses. Es un classic mas immortal.

Per mon anniversari ai causit de prener un fragostièr. Soi atrgiada d'aver de fragolas sus un balcon. Ai pres un fragostièr que se torna pas plantar dins la tèrra, mas dins un pòt. Es una planta fragila, mas es coma un enfant per ièu e vau m'en occupar. Per lo moment es sus mon balcon, mas quand las geladas arrivaran vau lo dintrar per pas que gelèsse. Al printemps, caldrià lo copar per qu'en junh e julh de fragolas possan.

Savi pas se lo primièr còp de fragolas passaran e se seràn bonas, mas coma vau fòrça plan m'en occupar, va devenir un grand e fòrt fragostièr. Dins qualquas annadas podrai far de tartas a la fragola amb mon fragostièr.